زندگی نامه هنری میرزا غلامرضا اصفهانی

دسته بندی :دسته‌بندی نشده 4 اسفند 1400 139

مقدمه

در تاریخ ایران، میرزا غلامرضا اصفهانی، یکی از شخصیت‌های بسیار شناخته شده و معروف در عرصه هنر خوشنویسی است. با وجود گذشت حدودا 140 سال از فوت ایشان، هنوز هم در آثار ماندگار وی، نکات و ارزش‌های زیباشناختی را می‌توان یافت و همیشه از آن‌ها لذت برد.

در این مقاله، برای آشنایی شما با این شخصیت برجسته، زندگینامه و سبک و ویژگی‌های خوشنویسی او را بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.

زندگینامه میرزا غلامرضا اصفهانی

میرزا غلامرضای اصفهانی، یکی از معروف‌ترین خوش‌نویسان دوره قاجار بود که در سال ۱۲۴۶ هجری قمری به دنیا آمد و در سال ۱۳۰۴ هجری قمری از دنیا رفت.

ایشان مردی عارف و دلسوخته بود که حتی در هنگام استادی و اوج شکوفایی هنرهایش، استعداد و هنر بی نظیر خود را مرهون لطف خداوند می‌دانست. گفته می شود میرزا غلامرضا علاوه بر هنر خوشنویسی شعر هم می‌سرود و تخلص غزال را برگزیده بود.

گفته می شود که ایشان در سن هفت سالگی خوابی می‌بیند که به محضر امیرالمؤمنین علی(ع) شرف‌یاب شده و همین اتفاق مسیر زندگی او را دگرگون کرده و نقطه شروعی برای یادگیری هنر خوشنویسی می‌شود. او در این باره می‌گوید: "در سن هفت سالگی خواب دیدم که به آستان شاه‌اولیا رفتم.

در گوشه آنجا حضرت شاه اولیا، حضور داشتند. وقتی به ایشان نزدیک شدم از من خواستند که مشقم را به ایشان نشان دهم و من هم صفحه کاغذ و دواتی را به ایشان می‌دهم. شاه اولیا در وسط آن صفحه، حروف ی، الف و ی را نوشته و از من می‌خواهند که آن را بنویسم."

روز بعد در مدرسه، معلم از ایشان می‌خواهد خواب خود را تعریف کند و پس از بازگو کردن خواب، معلم او را به تحصیل و یادگیری خط و خوشنویسی تشویق می‌کند و به این نحو، سیر زندگی خود را پیدا می‌کند. ( این داستان صرفا نقل قول است و منبعی برای آن پیدا نکردیم )

مرور کوتاه هنر و آثار میرزا غلامرضا اصفهانی

میرزا غلامرضا اصفهانی، خط نستعلیق را به شیوه‌ای عالی، درست و استادانه می‌نوشت و در فن ترکیب کردن واژگان و کتیبه‌ نویسی تبحر خاصی داشت. ایشان علاوه بر خوشنویسی، به دلیل تسلط بر ادبیات فارسی شعرهایی سروده و تخلص وی غزل بوده است.

با نگاهی به آثار به جا مانده از ایشان می‌توان دریافت که میرزا غلامرضا نه تنها در خط نستعلیق بلکه در خط شکسته نیز مهارت و تسلط عالی داشته و در این قلم نیز، استادی شناخته شده به حساب می‌آیند.

او در زیر آثار خود به جای امضاء خطوط خود را با عبارت « یا علی مدد » یا « یا علی مدد است » امضاء می‌کرد. از دیگر امضاهای میرزا می‌توان ذکر « الفقیر غلام رضا، غلام رضا » ، « العبد المذنب الفقیرالحقیر غلام رضا غفر ذنوبه وستر عیوبه » را نام برد.

آثار زیادی به خط از میرزا غلامرضا باقی مانده ‌است که در زیر به مهمترین آثار او اشاره می‌کنیم:

• نوشتن رساله تحفه‌الوزرا در سال ۱۲۵۹

• نوشتن مناجات‌نامه منظوم منسوب به حضرت علی

• ۲۹۸ صفحه بیاض که تنها سند مکتوب باقی مانده از اشعار میرزا غلام‌ رضا است.

• نوشتن رساله‌ای در اصطلاحات صوفیه

• نوشتن گلستان سعدی به خط شکسته

• نوشتن سفرنامه سیاح در ۲۱۶ صفحه به خط شکسته که ناتمام ماند

• تعداد تقریبا زیادی سیاه‌مشق نستعلیق و شکسته و قطعه‌

میرزا غلام‌رضا را شاید بتوان تنها خوشنویسی دانست که هر دو خط نستعلیق و خط شکسته نستعلیق را با مهارت و استادی تمام ‌نوشت و در هر دو سبک خوشنویسی نیز روش خاص خود را داشت.

سبک میرزا در خط نستعلیق و شکسته از قوی‌ترین سبک‌های خوشنویسی است و بسیاری از کتیبه‌ها، قطعات و سیاه‌مشق‌های ایشان نیز در بین برترین آثار نستعلیق و خطوط شکسته قرار می‌گیرند.
اما ویژگی‌های هنر میرزا غلامرضا چیست؟

ویژگی های هنری میرزا غلامرضا اصفهانی

تعداد زیادی از قطعاتی که به خط نستعلیق از میرزا غلامرضا اصفهانی به‌ جا مانده‌ است از نظر ظاهری، در قالب سیاه مشق قرار می گیرند.

از ویژگی‌های هنری میرزا غلامرضا که نشان از تاثیر خط شکسته بر خط نستعلیق ایشان دارد می‌توان موارد زیرا را نام برد:
• کوچک شدن دایره‌ها به‌خصوص در حرف (ی)

• چرخش و خمش و پیچ‌ و تاب پرغمزه حروف

• بلند بودن بیش از حد معمول دنباله حرف (م)

• استفاده درست و بجا از کلمات و حروف خرد اندام (در سیاه‌مشق)

• توجه به تناسبات بیاض و سواد خط شکسته در ترکیب صفحه نستعلیق به خصوص در آثار سیاه‌مشق‌

• استفاده زیاد از ارسال ( پرتاب ) در سیاه‌مشق نستعلیق ( ارسال از ویژگی‌های خط شکسته است )

• حرکات تند و سریع دست و قلم

استاد امیرخانی در وصف امتیازات و جایگاه بالای میرزا غلامرضا، ویژگی‌های هنری زیر را برشمرده است:

به گفته ایشان، از ویژگی‌های آثار میرزا غلامرضا، تسلط فراوان او به خط شکسته نستعلیق است. او در این نوع قلم‌نویسی، شیوه‌ای خاص خود را دارد و با اقتباس از خط استاد درویش طالقانی و ترکیب آن با سبک خاص خود شیوه جدید و عالی را خلق کرده است.

نمونه‌های درخشانی از قلم غبار تا کتیبه از او به یادگار مانده که همگی از آثار بی‌نظیر خوشنویسی محسوب می‌شوند و جایگاه او را ممتاز می‌سازند.

استاد امیرخانی امتیاز ممتاز دیگری که در آثار میرزا غلامرضا به چشم می‌خورد را «خلق موقعیتی ممتاز در خلق قطعاتی با شکل و شمایل سیاه‌مشق» می‌داند.

این شیوه قبل از میرزا غلامرضا و از دوره میرعماد نیز شناخته شده بوده است و در آثار استاد بزرگ افرادی چون میرعماد نمونه‌هایی از سیاه مشق دیده شده است اما میرزا غلامرضا در سبک خود به سیاه مشق شخصیت مستقل می‌بخشید.